چرا خودروی سواری دیزلی در ایران نداریم؟

شاپ کار: خودرو های سواری دیزلی در خیلی از کشورهای جهان به سبب مصرف سوخت پایین، دوام بالا و آلایندگی کم تر در مقایسه با بنزین، جایگاه ویژه ای دارند، اما در ایران نه فقط تولید این خودرو ها صورت نمی گیرد، بلکه هیچ خودروی سواری دیزلی نیز وارد کشور نشده است.

به گزارش شاپ کار به نقل از خبر آنلاین، به نقل از اسب بخار، خودرو های سواری دیزلی، که در خیلی از نقاط جهان به سبب کارآمدی بالا و صرفه جویی در مصرف سوخت مورد استقبال قرار می گیرند، در ایران کاملا غایب هستند. هیچ یک از خودروسازان داخلی مانند ایران خودرو یا سایپا به تولید خودرو های سواری با پیشرانه دیزلی روی نیاورده اند و حتی در سیاستهای وارداتی نیز، خودرو های سواری دیزلی هیچ وقت به بازار ایران راه پیدا نکرده اند.
این در حالیست که برندهای معتبر جهانی مانند فولکس واگن، مرسدس بنز، ب ام و، ولوو و تویوتا سال هاست که خودرو های سواری دیزلی پیشرفته ای تولید می کنند که در بازارهای اروپا، آسیا و حتی آمریکا طرف داران زیادی دارند. کارشناسان اعتقاد دارند عدم توجه به این نوع خودرو ها در ایران، فرصت بهره مندی از مزایای اقتصادی و زیست محیطی آنها را از بین برده و تنوع سبد سوخت خودرو های سواری، به عنوان یک سیاست راهبردی، می تواند با ورود این خودرو ها به بازار محقق شود.
چرا خودرو های سواری دیزلی در ایران غایب هستند؟ در ایران، تولید و استفاده از خودرو های سواری به طور عمده بر پیشرانه های بنزینی متمرکز بوده و خودرو های دیزلی بیش تر در بخش حمل و نقل سنگین مانند کامیون ها و اتوبوس ها به کار گرفته شده اند. به قول برخی کارشناسان، عدم وجود زیرساخت های تولید موتورهای دیزلی پیشرفته برای خودرو های سواری، هزینه بالای توسعه این فناوری، و تصور نادرست درباره ی آلایندگی بالای دیزل در مقایسه با بنزین، از دلیلهای اصلی عدم تولید این خودرو ها در کشور است. همچنین، سیاستهای وارداتی خودرو در ایران به صورت سنتی بر مدلهای بنزینی متمرکز بوده و محدودیت های گمرکی و نبود تقاضای مشخص، مانع از ورود خودرو های سواری دیزلی شده است.
این در حالیست که در اروپا، تا قبل از رسوایی دیزل گیت فولکس واگن در سال ۲۰۱۵، حدود ۵۰ درصد از خودرو های سواری فروخته شده دیزلی بودند و حتی بعد از این ماجرا، تکنولوژیهای جدید دیزل با استانداردهای یورو ۶ و یورو ۷ همچنان جایگاه خویش را حفظ نموده اند. در ایران، اما، حتی خودرو های دیزلی مدرن با فناوری های کاهش آلایندگی مانند فیلتر ذرات دیزل (DPF) و سیستم کاهش کاتالیزوری (SCR) وارد نشده اند، که این مورد فرصت استفاده از مزایای این خودرو ها را از مصرف کنندگان ایرانی سلب کرده است.
مزایای خودرو های سواری دیزلی خودرو های سواری دیزلی به سبب خاصیت های فنی و اقتصادی خود، مزایای گوناگونی دارند که می تواند برای بازار ایران جذاب باشد.
موتورهای دیزلی به سبب راندمان حرارتی بالاتر (حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد در مقایسه با ۲۰ تا ۳۰ درصد موتورهای بنزینی)، مصرف سوخت کم تری دارند. به قول انجمن مهندسان خودرو (SAE)، یک خودروی سواری دیزلی با موتور ۲٫۰ لیتری می تواند تا ۲۰ درصد سوخت کم تری نسبت به معادل بنزینی خود مصرف کند. به عنوان نمونه، فولکس واگن گلف TDI با مصرف میانگین ۴٫۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، در مقایسه با مدل بنزینی با مصرف ۶ لیتر، صرفه جویی قابل توجهی عرضه می کند.
علاوه بر این، موتورهای دیزلی به سبب ساختار مستحکم تر و فشار کاری کم تر در دورهای پایین، عمر مفید بیش تری دارند. گفته می شود موتورهای دیزلی می توانند بین ۳۰۰، ۰۰۰ تا ۵۰۰، ۰۰۰ کیلومتر بدون احتیاج به تعمیرات اساسی کار کنند، در صورتیکه این عدد برای موتورهای بنزینی معمولا بین ۱۵۰، ۰۰۰ تا ۲۵۰، ۰۰۰ کیلومتر است. این خاصیت برای رانندگان ایرانی که اغلب خودرو های خویش را برای مدت طولانی استفاده می نمایند، بسیار پرارزش است.
موتورهای دیزلی گشتاور بیش تری در دورهای پایین تولید می کنند، که برای رانندگی در شرایط شهری و جاده های کوهستانی ایران ایده آل است. به عنوان نمونه، موتور ۲٫۰ لیتری دیزلی ب ام و سری ۳ با ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور در دور ۱۷۵۰، عملکردی مشابه یک موتور بنزینی ۳٫۰ لیتری ارائه می کند، اما با مصرف سوخت کم تر.
برخلاف تصور رایج، موتورهای دیزلی مدرن با فناوری هایی مانند DPF و SCR، انتشار CO۲ کم تری نسبت به موتورهای بنزینی دارند. طبق داده های آژانس محیط زیست اروپا (EEA)، خودرو های دیزلی یورو ۶ بطور متوسط ۱۵ درصد CO۲ کم تری نسبت به خودرو های بنزینی با قدرت مشابه تولید می کنند. این مورد می تواند به کاهش اثرات زیست محیطی ناوگان خودرویی ایران کمک نماید، بخصوص در کلان شهرهایی مانند تهران که با آلودگی هوا دست وپنجه نرم می کنند.
بااینکه هزینه اولیه خرید خودرو های دیزلی ممکنست کمی بالاتر باشد، اما هزینه های نگهداری و تعمیرات در بلند مدت به سبب دوام بیشتر قطعات و مصرف سوخت کمتر، کاسته می شود. به قول کارشناسان، هزینه های سرویس دوره ای یک خودروی دیزلی مانند ولوو XC۶۰ TDI در مقایسه با مدل بنزینی مشابه، تا ۱۰ درصد کم تر است.
چالش های پیش رو در ایران عدم تولید یا واردات خودرو های سواری دیزلی در ایران دلیلهای گوناگونی دارد. کیفیت پایین گازوئیل در بعضی پمپ های سوخت ایران، که حاوی گوگرد بالایی است، می تواند به سیستم های کاهش آلایندگی مدرن دیزل لطمه برساند. این در حالیست که گازوئیل با استاندارد یورو ۴ یا بالاتر که برای موتورهای دیزلی مدرن لازم است، به شکل گسترده در ایران در دسترس نیست. علاوه بر این، زیرساخت های تعمیر و نگهداری خودرو های دیزلی پیشرفته در ایران محدود است و این مورد می تواند هزینه های تعمیر را برای مصرف کنندگان افزایش دهد.
همچنین، تصور نادرست درباره ی آلایندگی بالای خودرو های دیزلی، که به طور عمده ناشی از فناوری های قدیمی دهه های گذشته است، سبب شده که سیاست گذاران و مصرف کنندگان ایرانی تمایل کم تری به این خودرو ها نشان دهند. این در حالیست که فناوری های مدرن دیزل، مانند سیستم های تزریق مستقیم CRDi و توربوشارژرهای پیشرفته، این خودرو ها را به گزینه ای پاک تر و کارآمدتر تبدیل نموده اند.
تنوع سبد سوخت، یک سیاست راهبردی متنوع سازی سبد سوخت خودرو های سواری، که بخش عمده تردد در ایران را به خود اختصاص می دهند، از سیاستهای راهبردی کشور برای کاهش وابستگی به بنزین، بهبود کارآمدی سوخت و کاهش آلودگی های زیست محیطی است. هم اکنون، بیشتر از ۸۰ درصد خودرو های سواری در ایران بنزینی هستند، که این مورد فشار زیادی بر منابع بنزین وارد میکند و هزینه های تامین سوخت را بیشتر می کند.
ورود خودرو های سواری دیزلی به بازار ایران می تواند این وابستگی را کم کند، برای اینکه گازوییل در مقایسه با بنزین از نظر تولید داخلی و هزینه یارانه ای، فشار کم تری به اقتصاد کشور وارد میکند. به قول برخی کارشناسان، ایران به عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ گازوییل در منطقه، می تواند با توسعه زیرساخت های سوخت دیزل با کیفیت و ترویج خودرو های سواری دیزلی، مصرف بنزین را تا ۲۰ درصد کم کند. علاوه بر این، خودرو های دیزلی می توانند به عنوان مکملی برای خودرو های برقی و هیبریدی در برنامه متنوع سازی سبد سوخت عمل کنند، بخصوص در مناطقی که زیرساخت های شارژ برقی هنوز توسعه نیافته اند.
با وجود این، نکته روش آن است که هنوز چاره ای برای متنوع سازی سبد سوخت پیدا نشده است و ادامه راه مصرف بی حد بنزین، کشور را به یک وادی بی بازگشت از کمبود شدید سوخت و نتایج ناگوار زیست محیطی وارد خواهد نمود.
۲۲۷۳۲۲

به طور خلاصه این در حالیست که در اروپا، تا پیش از رسوایی دیزل گیت فولکس واگن در سال ۲۰۱۵، حدود ۵۰ درصد از خودروهای سواری فروخته شده دیزلی بودند و حتی پس از این ماجرا، تکنولوژیهای جدید دیزل با استانداردهای یورو ۶ و یورو ۷ همچنان جایگاه خود را حفظ نموده اند. گفته می شود موتورهای دیزلی می توانند بین ۳۰۰، ۰۰۰ تا ۵۰۰، ۰۰۰ کیلومتر بدون نیاز به تعمیرات اساسی کار کنند، در صورتی که این عدد برای موتورهای بنزینی معمولاً بین ۱۵۰، ۰۰۰ تا ۲۵۰، ۰۰۰ کیلومتر است. با این وجود، نکته روش آن است که هنوز چاره ای برای متنوع سازی سبد سوخت پیدا نشده است و ادامه راه مصرف بی حد بنزین، کشور را به یک وادی بی بازگشت از کمبود شدید سوخت و نتایج ناگوار زیست محیطی وارد خواهد نمود.


منبع: shopcar.ir