قرار است این ماشین پرنده تا سال 2020 میلادی که توکیو میزبان بازیهای المپیک و پارالمپیک است، ساخته شده و مورد استفاده قرار گیرد.
این پروژه توسط شرکت «بلید رانر» از خودروسازان ژاپنی در دست اجرا است و این شرکت برای ساخت کوچکترین
خودرو پرنده جهان سرمایه ای در حدود 375 هزار دلار اختصاص داده است.
این
خودرو دارای سرنشین که «راننده آسمانی» نام دارد، دارای 2.9 متر طول و 1.3 متر عرض است و از آن با عنوان پروژه «کارتیو ایتار» نیز یاد می شود.
فیلم ویدئویی که در ژاپن در این باره تهیه و در سایت های خبری این کشور منتشر شده است نشان می دهد که این
خودرو با سه چرخ، یک موتو و چهار «روتور» در حال حرکت دادن بال های خود می باشد.
این
خودرو پس از آزمایش بال ها و ملخ هایش در این تصویربرداری ویدئویی، درهایش را بسته و به پرواز در می آید و در نخستین ماموریت چشمگیر خود مشعل بازیهای المپیک را در ورزشگاه توکیو روشن خواهد کرد.
خودرو پرنده ژاپن در حین پرواز می تواند سرعتی معادل 100 کیلومتر در ساعت داشته و تا فاصله 10 متری زمین پایین بیاید و هنگام فرود نیز ممکن است سرعتی برابر 150 کیلومتر برخوردار باشد.
همچنین اعلام شده که این
خودرو قادر خواهد بود بدون نیاز به باند پرواز هم بر فراز آسمان و هم بر روی زمین، به صورت عمودی و در مسیر جاده‌های عمومی شهر حرکت کند.
چندین موسسه دیگر در سرمایه گذاری در این طرح شرکت کرده اند و گروهی از بهترین مهندسان و طراحان برنامه های هوا و فضا و خودروسازی ژاپن ساخت آن را بر عهده دارند و انتظار می رود کار ساخت
خودرو تا پایان سال 2018 میلادی خاتمه یابد.
شرکت خودروسازی
تویوتا ژاپن نیز سه سال پیش از ساخت نوعی ماشین پرنده خبر داده بود که تاکنون تولیدات این شرکت روانه بازار نشده است.
ایده ساخت خودروهای پرنده با قابلیت های ویژه از اوایل قرن نوزدهم میلادی توسط «ژول ورن» نویسنده مشهور داستان های علمی تخیلی، شکل گرفت که یک وسیله نقلیه زمینی - هوایی - دریایی بود.
از دیگر شرکت های خودروساز در دنیا که دست به تولید چنین خودروهایی زده اند می توان به شرکت اروموبایل (AeroMobil) در اسلواکی که یک نمونه آزمایشی ماشین پرنده با بال (stowable) را در سال 2014 ابداع کرد و شرکت ترافوگیا (Terrafugia) که هدف آن تکمیل
خودرو پرنده مدل TF-X تا سال 2018 است نام برد.
شرکت حمل‌ونقل هوایی لیلیم (Lilium Aviation) در آلمان هم امیدوار به راه‌اندازی یک ماشین پرنده سبک و جمع‌وجور با یک موتور الکتریکی و یک سیستم خلبانی به کمک کامپیوتر در 2 سال آینده است.